Monday, June 13, 2011

කාල යක්ෂයාගේ හෝරාව…

පරණ පෝස්ට් එකකට පොඩි ඇඩ් එකක්... මේක මම ලියන්න පටන් ගත්තට ලියන්න කම්මැලි කමට නතර කරල දාපු විද්‍යා ප්‍රබන්ධ ෆැන්ටසියක්... ඊයේ හදිස්සියෙම හිතුණ ආයේ ලියන්න පටන් ගන්න... වෙනම බ්ලොග් එකක් පටන් අරන් 2007 දී ලියන්න ගත්තට දිගටම ලිව්වේ නෑ... ආයෙත් පොඩි පබ්ලිසිටි එකක් දීල පොඩි කික් එකක් වගේ ගන්න හිතුණා... ලියල තියෙන ඔක්කොම ටික මේකේ දාන්නම්.. කියවල බලල අදහසක් දෙකක් දෙන්නකො...


ඔවූහු පරිපූර්ණ ලෝකයක් පිළිබඳව සිහින මැවූහ..එය ගොඩ නැගූහ..සියළු සැප සම්පතින් පිරුණු ලොවක් ගොඩ නගා ගත් ඔවූන් දැහැමින් සෙමින් කාලය ගෙවූහ.
වෛරය, ක්‍රෝධය, ඊර්ශ්‍යාව, ආශාව, රාගය ආදී ප්‍රාථමික මිනිස් ගති ඔවුන් තුල නොවීය…
සිත් තුල කිසිවක් නොවූයෙන් සතුටක් හෝ දුකක් ඔවුන්ට කිසිදා ඇති නොවීය.
ඔවුන් දැන සිටියේ තමා පිළිබඳව පමණි..අනුන් ගැන දැන ගැනීමේ අවැසි කමක් ඔවුන් තුල නොවීය…
සැබැවින්ම ඔවූහු මිනිසුන්ම විය..දෙවියන් නොවීය…
දෙවියන් යැයි කිසිවෙක් එහි සිටියේ නැත…
අහස් කුස සිසාරා සිහිල් සුළං රැළි හමා යයි..පහලින් වූ ජල තලය කම්පනය කරවමින් අධ්වේගී මයින්ඩ්ජෙට් යානා ඒ මේ අත ඇදී යයි…
නිල් පාට ආකාශයේ නිකැළැල් බව,පොළෝ තලයේ සොඳුරු බව නීෂා ගේ සිත කුල්මත් කළාය..ඇගේ මයින්ඩ්ජෙට් යානාවේ වේගය තවත් වැඩි වී රන්වන් පාටින් බබළන සිය මන්දිරය වෙත ඈ රැගෙන ගියේය…
මන්දිරය ඉදිරිපිට අංගනයේ යානාව නැවැත්වූ ඇය සිනා සලමින් ඉන් බැස සිය පියාණන් වෙත පිය නැගුවාය. ඇගේ සිත සතුටින් පිරී තිබිණි.
සිනා සලමින් මලක් සේ පියකරුව එන සිය දියණිය දෙස බලා සිටි නෙමින්දේර් රජුට සිය බිරිඳ සිහි විය..දිනපතා උදෑසන සිය මන්දිර අංගනයේ සිට නෙත් මානයේ පෙනෙන ලෝකයේ සොඳුරු බව විඳින නෙමින්දේර් රජු බොහෝ වෙලාවක් එහි වෙසෙන මිනිසුන්ගේ ජීවිත ගෙවී යන අයුරු මෙනෙහි කලේය. කළකට පෙර ජීවිතයෙන් නිදහස් වූ සිය බිරිඳ සමඟ ගෙවූ කාලය සිහි කලේය.
එය ඔහුගේ දින චර්‍යාවේ කොටසක් විය. නීෂාගේ පැමිණීමෙන් ඔහුගේ එම දැහැන මදකට බිඳී ගියේය.
දැවැන්ත කළු මකරාගේ පිට නැඟ ඉදිරියේ වූ මහ වනය දෙස බලා සිනා සුනු ප්‍රයිකූල් තම අත වූ කුඩා උපකරණයේ බොත්තම් කිහිපයක් තද කළේය.
නැඟෙන හිර ඈත ක්ෂිතිජයෙන් තද රතු පැහැති ආලෝක කදම්භයක් නැඟී ආවේය..ඒ ඔවුනට සටනට පිටත් වීමට සිය මූලස්ථානයෙන් ලැබුණු සංඤාවයි..
ලේ වැකුණු අසිපත ලෙළවූ ප්‍රයිකූල් “යමල්ලා”යැයි අණ දුන්නේය. මකරුන් පිට නැඟුනු සෙනෙවියෝ සිය සේනා ඉදිරියට මෙහෙය වූහ.. 30,000 ක සේනාවක් සමඟ ආදි කල්පික අඳුරු වනය තුල ඔවුන් කරන්නට සැරසෙන මේ සටනේ අවසානය කුමක් වේදැයි කිසිවෙකු නොදත්තෝය..වනයට මෙපිටින් වූ තැනිතලා නිම්න භූමියේ විසිරුණු 30,000 ක් පමණ වූ මළ කඳන් පෙර දින කිහිපයේ සිදු වූ සටන් වල දරුණු කම පෙන්නුම් කළේය.. විශ්වය පුරා පැතිරුණු ග්‍රහ ලෝක, ග්‍රහ මණ්ඩල තුල විවිධාකාරයේ සටන් ඇති වී නැති වී ගියේය..විශ්වයට සටන් යනු අරුමයක් නොවේ…නමුත් මේ සටනේ වෙනසක් ඇත..ඒ ඔවුන් සටන් කරන්නෙ කුමක් සමඟ දැයි මේ සෙබළුන් නොදැන සිටීමයි…සිය සතුරා කවුරුන්දැයි නොදැන සටන් කරන මේ සෙබළුන් දැන සිටි එකම දෙය කොයි මොහොතේ හෝ තමන් මිය යන බව පමණි..තමා මිය ගියේ සිය අතින්ම බව ඔවුන් වටහා ගත්තේ මිය ගිය පසු වීම මේ සටනේ ඇති කුරිරු බවයි..
**************************************************************
ටිටී…..ටිටී….ටිටි මල්ලී…කෝ ඔයා…ඔයා කොහෙද ගියේ..මෙහෙ එන්නකෝ…කොහෙ යනවද මන්ද..කොයි වෙලේවත් ගෙදර නැහැ…ටිටි මල්ලියෝ…
ඩිං ඩොං ඩිං ඩොං…ලල්ල ලලා..ඩිං ඩිං..ටිටී ටිටී….ආව්…ෂික්..මේ මොන ජරාවක් ද..මගෙ කකුලත් වැදුනා…මල වදේ..කෝ මේ ටිටියා…
අයියෝ අමතක වුණා නෙ…දැන් වත් යන්න ඕනේ…ඉවරද දන්නෙත් නැහැ….ටිටි මල්ලී ඔයා ඉන්න තැනකින් එනවද නැද්ද…මට බැහැ මුළු දවසම ඔයාව හොය හොය ඉන්න…ටිටීඊඊඊ……
මම යනව යන්න…එනවකො අද ගෙදර….මෝඩ ටිටියා….
අම්මා..ටිටියා ආවොත් අල්ලලා ගෙදර තියා ගන්න කොහෙවත් යන්න නොදී..මම යනවා…නීෂා බලාගෙනත් ඇති…
දෙතුන් වතාවක් ගැස්සුනු මයින්ඩ්ජෙට් යානය ඉහලට නැඟුනේය…එහි වූ නොඟිනිය හැකි තරම් වූ සීරීම් ලකුණු…අසරණ ටිටී ගේ සහෝදරිය ගැන අවට ලෝකයා දැනුවත් කළේය..
ආ..ඔයා ආවද ? මම මේ බලාගෙන හිටියෙ…රිදී පැහැති නවීන මයින්ඩ්ජෙට් යානයෙන් බිමට බට සිය පෙම්වතා වෙත වූ ආදරණීය බැල්මකින් යුතුව නීෂා ඇසුවාය…කොහොමද කුමාරියෙ ඉතින්…සිය ප්‍රියාවියගේ දෑස දෙස ආදරයෙන් බැලූ ඔහු පැවසුවේය…එකිනෙකාගේ දෑසින් ආදර වදන් තෙපලමින් ඔහු හා ඇය මාළිඟාව වෙත පිය නැගුවෝය…
මාළිඟාව තුල සිටි නෙමින්දේර් රජු සිය බෑනාව සෙනෙහසින් යුතුව පිළිගත්තේය…
අනේ මම පරක්කු නැහැ නේද..? මම හිතුවෙ ඉවරත් ඇති කියලා…අසළ තිබූ මල් බදුනක් පෙරලමින් පැමිණි ටිටීගේ සොයුරිය ඇසුවාය..ආ…මේ එන්නෙ අනිත් එක්කෙනත්..කොහොමද දුවේ ඉතින්…රජු සිනා සෙමින් විත් ඇසුවේය..හ්ම් හ්ම්..හොඳා හොඳා…මම හොඳින්..මාමණ්ඩිට කොහොමද..? මම පරක්කු නැහැ නේද..? මම හිතුව ඔක්කොම ටික ඉවර වෙලා ඇති කියලා…
පිස්සු කෙල්ල…කෝ අද ඔයාගෙ මල්ලි ආවෙ නැද්ද..?
අනේ මම දන්නෑ ඒ මෝඩය කොහෙ ගිහිල්ලද කියල..හොයල හොයල බැරිම තැන මම ආව…
ඇති යන්තම් දැන්වත් ආව..මම හිතුව අමතක වෙලා ඇති කියල…නීෂා සිනා සෙමින් සිය මිතුරිය පිළි ගත්තාය…
ආ…කොහොමද..ටිටීගෙ අක්කේ…මොකද මේ හති දා ගෙන…ගෙදර ඉඳන් ම දුවගෙනද ආවේ..?
අනේ යනව මෝඩය යන්න…මම මොකටද දුවන්නෙ මට තියෙනවා නියම වාහනයක්…ඔහේගෙ කබල වගේ නෙවෙයි…
ඔව් ඔව් මම දන්නව අර හැඩේ ඇද වෙච්ච එකනේද…පුදුමයි ඒක තාම වැඩ කරනවද..?
ඊඊඊ….යනව යන්න…
නීෂා කෝ අනේ ඔයා හදපු කෑම..මට බඩගිනියි…
***************************************************************
ඇස්ඩෝව්ස්….මේ වැඩේ කොහොම හරි කෙරෙන්න ඕනෙ… හොඳින් හරි නරකින් හරි…
ඒක ගැන ඔබ තුමා බය වෙන්න එපා…ප්‍රයිකූල් නියමෙට වැඩේ කරයි… මේක කොහොමවත් වරදින්න විදියක් නැහැ… වියරු හිනාවෙන් යුතු ඇස්ඩෝව්ස් ගේ කපටි ඇස් අඳුරු කුටිය තුල බළල් ඇස් මෙන් දිලිසුණේය.
උඹ ඔහොම කිව්වට අපිට තව ඉතිරි වෙලා ඉන්නෙ සෙබළු 30,000 යි… තාම ප්‍රයිකූල් ඉන්නෙ පටන් ගත්ත තැනමයි. මේක සෙල්ලමක් නෙවෙයි ඇස්ඩෝව්ස් මිනිස්සු 60,000ක් බිලි දෙනව කියන්නෙ මේ ලෝකෙ කිසිම මිනිහෙක් නොකරන දෙයක්…
මම ඒක දන්නව නම්ලොක් නමුත් අපිට වෙන විකල්පයක් නැහැනෙ… ඒක තමයි ස්කෘලොක් ගේ සාපය… අපිට ස්කෘලොක් ව ආපහු ගන්න නම් ඒක කරන්නම වෙනව… දැන් මැරිච්ච මිනිස්සු 30,000 ගැන වත් මැරෙන්න ඉන්න මිනිස්සු 30,000 ගැනවත් හිතල වැඩක් නැහැ… හිතන්න ඕනෙ එක දෙයක් ගැන විතරයි.
අඳුරු මාළිගාව වසා පැවතියේ අඳුරම පමණි. පළිඟු කැට බුබුළු වලින් දුන් මන්දාලෝකය එම අඳුර මකාලීමට ප්‍රමාණවත් නොවීය. මාලිඟාව තුල හිස් වැසුම් ලා ගත් දික් දෑකැති අතින් ගත් අමනුස්ස මුර සෙබළුන් හැර සිටියේ මිනිසුන් කිහිප දෙනෙකි.. ඔවුන් අතර සිටි සැබෑ මිනිසුන් 30,000 ක් මේ වන විට මිය ගොස් සිටි අතර ඉතිරි 30,000 මිය යමින් සිටියෝය..
ගම් වැසියන්ගේ සරල දිවි පෙවෙත සුන්දර එකක් විය. නමුත් එය මායාවක් පමණක් බව ගැමියන් නොදැන සිටියා නොවීය. දැන සිටියත් කළ හැකි කිසිවක් නොවූයෙන් ඔවුන් එම දිවියට පුරුදු වී සරල ලෙස ජීවත් වූවෝය.. කැලෑව ඔවුනට ආහාර ලබා දුන්නාය..ගංඟාව ජලය ලබා දුන්නාය.. හිරුගේ ආලෝකයට ආදරය කළ මෙම අසරණයින් බිය වූයේ සඳුටය.. ඒ සඳු ඔවුනට අඳුර රැගෙන පැමිණි හෙයිනි. අඳුර ඔවුන් ආදරය කල වුන් රැගෙන ගිය හෙයින් ඔවුන් සඳුට ෛවර කළෝය.

“ප්‍රයිකූල් අර කන්ද එහා පැත්තට රෑ වෙන්න කලින් යා ගන්න බැරි වුනොත් අපි අමාරුවෙ.” විඩාවෙන් හෙම්බත්ව පසු පසින් වැටී ගෙන එන සිය අසරණ සෙබළු දෙස අනුකම්පාවෙන් බැලූ සෙන්ට්‍රිනෝ පැවසුවේය. ඩුවෝගේ පිට නැඟුන ප්‍රයිකූල් කෙලින් බලා කිසිත් නොදොඩා සිටියේය.
“මේ මිනිස්සු අපි වෙනුවෙන් මෙහෙම කැප කිරීමක් කරන එක ගැන මට වෙලාවකට පුදුමහිතෙනව. අනිත් එක කිසිම දෙයක් නොලැබෙනව කියල පැහැදිලිවම දැන ගෙන තමන්ගේ ජීවිත මේ විදියට පරිත්‍යාග කරන මිනිස්සු මම නම් කවදාවත් දැකල නැහැ… ”
“ඒක එහෙම වෙන්නෙ නැහැ සෙන්ට්‍රිනෝ… මේ මිනිස්සු මැරෙන්නෙ නිකම් නෙවෙයි… ඔවුන් මැරෙන්නෙ වීරයින් විදියට…”
“හැම සෙන්පතියම යුද්දෙට යන තමන්ගේ සෙබළුන්ට කියන්නෙ ඔහොම තමයි. ඒත් යථාර්තය ඒක නෙවෙයි නෙ. වීරයෙක් විදියට මැරෙන්න නම් වීර කමක් කරල මැරෙන්න ඕනෙ. මට නම් මෙතන කිසිම වීර කමක් පේන්නෙ නැහැ.”
ප්‍රයිකූල් කිසිත් නොකියා ඈත බලාගෙන ගමන් කළේය. සවස් වෙමින් තිබිණි. මකරාගේ පිට මත වූ ආසනයේ එල්ලා තිබුණු ජලය පිරවූ බඳුන ගෙන මදක් පානය කළ ඔහු ඉදිරියෙන් ඇති කඳු පෙල දෙස බැලූවේය. “ඉක්මන් කර පල්ලා” ඔහු සිය සේනාවට අණ දුන්නේය.
ආදි කල්පික දැවැන්ත වෘක්ෂලතාවන් පිරි කැලෑවේ කෙලවරින් වැටුණු මඟ ඔස්සේ ඉදිරියට ඇදෙන මෙම සෙබල පිරිස සිටියේ මැනවින් සන්නද්ධවය. ඔවුන් අත තිබුණේ අධි බලැති කිරණ තුවක්කු, තියුණු මුවහතින් යුතු වානේ අසිපත්, අධි බලැති පිපිරිම් සිදු කළ හැකි දුරස්ථ පාලක බෝම්බ ආදී ඕනෑම ආකාරයක සටනකට සුදුසු ආයුධය. එක් එක් සේනා කණ්ඩ භාර සෙන්පතියන් පැලද සිටි සන්නාහකයන් ඕනෑම වෙඩි උණ්ඩයකට ඔරොත්තු දීමට සමත් ඔනෑම කඩු පහරකට ඔරොත්‍තු දෙන අන්දමේ අතිශය සවිමත් කාබනික ලෝහයන් ගෙන් සමන් විත විය.
මායාවන් ගෙන් කෙළ පැමිණ සිටි ස්කෘලොක් ගේ සොහොන් කොත සොයා යන මේ බියකරු ගමන සඳහා ඔවුන්ට මෙවැනි ආයුධ වල සහාය අත්‍යාවශ්‍ය විය.
බටහිර ක්ෂිතිජයේ නේක වර්ණ රටා ඇඳෙමින් තිබිණි. නිමා වෙමින් තිබුණු දහවල හාත්පස පරිසරයේ සොඳුරු දසුන් මවමින් සිටියාය.
“ස්කෘලොක් ආයෙ අවදි වුනොත් මේ නිහඩ බව තව දුරටත් මේ විදියට තියෙන එකක් නැහැ.” ගං තෙරේ ඇවිදිමින් සිම්ටෝන් පැවසුවේය. “අනේ මට බයයි සිම් ස්කෘලොක් ගෙ හිනාව ගැහැණුන් ව වශී කරනවලු නේද?””ගැහැණුන් ව විතරක් නෙවෙයි යක්ෂයො පිසාචයොත් වෂී කර ගන්න ස්කෘලොක් ට පුළුවන් කියල මම අහල තියෙනව.”


ස්කෘලොක් ගැන කතා කරන එකත් අපිට තහනම් කරල තියෙන්නෙ..
හැම දේම හොඳන් සිද්ධ වෙයි කියල හිතමු…
සිම් සිය අහිංසකාවිය දෙස ආදරයෙන් බලා පැවසුවේය…
********************************************************************************
සදාකාලිකත්වයේ රහස සොයා මිනිසුන් නොනැවතී යන මේ ගමන දෙස උපේක්ෂාවෙන් බලා සිටි ඔවුන්ට කළ හැකි කිසිවක් නොවීය…
තමන් පතන සදාකාලිකත්වය තමා තුලින් සොයා නොගෙන මායාවන් ලුහුබැඳීම පිළිබඳව ඔවුන් තමුන්ගේ වර්ගයාට දොස් නොපැවරූහ.. ඒ ඔවුන් අනිත් වුන්ට වඩා උසස් යැයි සිතා සිටි නිසා නොව අවබෝධය යනු ලබාගත යුතු දෙයක් මිස ඉබේ නොලැබෙන දෙයක් බව ඔවුන් මනාව දැන සිටි හෙයිනි…
කිසිවිටෙකත් ඔවුන් සිය නෑයින්ගේ ක්‍රියාවන් පිළිබඳව තිබූ අවදානයේ වෙනසක් සිදු නොවීමට වග බලා ගත්හ… අවශ්‍යවිට අවශ්‍ය දේ කිරීමට ඔවුන් කිසි විටෙකත් පසුබට නොවනු ඇත…
*********************************************************************************
අර මොකක් ද?
සෙන්ට්‍රිනෝ නැඟෙනහිර දෙසින් ගලා ආ මීදුම් පටලය දෙස බලමින් ඇසීය…
සේනාව කැළේ ඇතුලට ගනින් සෙන්ට්‍රිනෝ.. මේ මීදුම එච්චර සුභ ලකුණක් නම් වෙන්න බෑ… ඈතින් ගලා එන අඳුරු පැහැති මීදුම් පටලය දෙස බලා ප්‍රයිකූල් කෑ ගෑවේය..
සෙන්ට්‍රිනෝ ගේ සහ ප්‍රයිකූල් ගේ අණින් සෙබළුන් වනයේ ගස් අතරට වැදෙන්නට විය..
ඔවුන්ගේ මුහුණු තුළ මරණයේ බියක් සටහන් වූයේ නිතැතින්මය..




ක්‍රම ක්‍රමයෙන් මීදුම වනයේ ගස් අතරට ගලා එන්නට විය…
ගොම්මන් යාමයේ අදුරු මීදුමක් තුළ සිදුවිය හැකි දේ බොහෝ බව දත් සෙබළු සිය අවි ආයුධ සූදානම් කරගත්තෝය…
වනය තුළ පැතිරුණ නිහඩතාවය දෙබෑ කරමින් ගලා ආ කටෝර නාදයෙන් සෙබල හදවත් නතර විය…
දෙවියනේ මේ මොක්කුද???
දුවපල්ලා…. මුන්ගෙන් බේරෙන්න නම් දුව පල්ලා… ක්‍රෑටස් කෑ ගැසුවේය.. කොහෙ දුවන්නද යකෝ… අසළ සිටි වෙඩික්කරුවා බිම පෙරෙලෙමින් හඩ නැඟීය..
ඔහුගේ හිස වසා සිටි පිසාච මැස්සන් ගේ ප්‍රහාර වලින් සිදුරු වූ මුහුණින් ලේ පෙරෙමින් තිබිණි.
බිම පෙරෙලමින් මැස්සන් ගසමින් සෙබළුන් සී සී කඩ දිව ගියෝය..
දස අතින් නැඟුණ මරහඩ සහ වෙඩි හඩ අතරින් පියඹා ආ ලේ පිපාසිත පිසාච මැස්සන් ගේ හඩින් නිසල වනය සසල වී ගියේය.......
-----------------------------------------------------
කතාව සම්පූර්ණයෙන් ම වෙනම බ්ලොග් එකක ලියන එක හොඳයි කියල හිතල පටන් ගත්ත පරණ බ්ලොග් එක මෙන්න

පොතක පිටු පෙරලනවා වගේ පෝස්ට් දාන්න පුළුවන් වර්ඩ්ප්‍රෙස් තීම් එකක් හොයා ගන්න ඕනේ.. අන්තිමට දාන පෝස්ට් එක උඩින්ම තියෙන නිසා කතාවේ මුල හොයන්න ගොඩක් දුර යන්න වෙනව නේ...

No comments:

Post a Comment